Warren Buffett mag een succesvol belegger zijn, hij is allesbehalve een rolmodel voor Amerika. Dat schrijft The Economist in een opmerkelijk kritisch artikel over ‘de andere kant’ van de superbelegger.

Warren Buffetts imago kan niet stuk. Kritiek hoor je nauwelijks.  Maar hij is minder de heilige dan hij lijkt, tekent The Economist op. Zijn bedrijf, Berkshire Hathaway staat met een waarde van 363 miljard dollar op de zesde plaats van ’s werelds grootste bedrijven, gemeten in beurswaarde. Maar het concern betaalt slechts 13 procent van zijn winst aan belastingen, veel minder dan een bedrijf als Apple dat vanwege zijn fiscale gedrag zo onder vuur ligt.

Buffett lijkt een ‘linksige’ agenda te hebben en praat graag sympathiek over arbeiders, maar hij gaat ondertussen wel in zee met een bedrijf als 3G, dat flink de bijl zet in het personeelsbestand van de bedrijven die het overneemt. Buffett is in het openbaar een groot criticus van Wall Street, maar investeerde zelf volop in Goldman Sachs toen dat in 2008 wel wat steun kon gebruiken tijdens de financiële crisis.

Maar de grootste kritiek heeft The Economist op Buffetts investeringsfilosofie: hij stopt vooral geld in traditionele bedrijven die vaak onderdeel zijn van een oligopolie of zelfs monopolie. Denk aan verzekeraars, nutsbedrijven en vrachttreinvervoerders. Die bedrijven investeren vervolgens relatief weinig en houden hun prijzen hoog.

Die strategie is na Buffett omarmd door andere investeerders. En door managers: steeds meer bedrijven besluiten met elkaar te fuseren, waardoor een toenemend aantal branches gedomineerd wordt door een klein aantal bedrijven die belang hebben bij het beschermen van hun marges.

Dat is nu precies wat Amerika niet nodig heeft, vindt The Economist. Buffett moet natuurlijk zijn eigen belangen dienen en hij doet dat op een legale manier, maar als alle bedrijven zijn voorbeeld zouden volgen, zou Amerika slechter af zijn, concludeert het weekblad.De VS heeft baat bij het nemen van meer risico's, lagere prijzen, hogere investeringen en veel meer concurrentie.

The Economist concludeert fijntjes: Maar daar hoor je Buffett nooit over in zijn fameuze brieven aan zijn aandeelhouders.

 

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl